Trzy poziomy odczuć

Gary Clark Jr – amerykański kompozytor, wokalista i gitarzysta, już od chwili debiutu nie ukrywał, że nie chce ograniczać swojej twórczości jedynie do bluesa, który początkowo uznawał za swój naturalny świat. Dzięki płycie This Land [2019]  rozwinął skrzydła kreatywności w spektakularny sposób – to, że zdobył nagrody Grammy dla najlepszego albumu bluesowego, najlepszej piosenki rockowej i najlepszego wykonania utworu rockowego, pokazuje, jak skutecznie poradził sobie na konkurencyjnym terytorium. Wydany po pięcioletniej przerwie JPEG RAW [2024] jest bez wątpienia jego najlepszym dziełem do tej pory i najbardziej zróżnicowanym muzycznie, obejmującym elementy jazzu, hip-hopu, rocka, soulu, jak również afrykańskie rytmy. Zaskakujący kalejdoskop wpływów Gary Clark Jr wykorzystuje tutaj z precyzją doświadczonego mistrza. Podobnie traktuje warstwę liryczną. 

Album pilnie rezonuje na kilku poziomach: pierwszy dotyka społecznych niepokojów i zamieszania, drugi spogląda na nas od wewnątrz, z kolei trzeci wyzwala nadzieję i triumf. Słuchając uważnie JPEG RAW, z łatwością zauważymy wyraźne przejścia w intencjach, tonie i nastroju. Pełen adrenaliny Maktub otwierający płytę utożsamia się z pierwszą fazą albumu, w której agresywna gitara Clarka maluje niepokojący obraz rozruchów, a tekst wyrzuca rewolucyjne zaklęcia. Oczko niżej, utwór tytułowy analizuje rolę społeczeństwa zarażonego komórkowym szaleństwem, skutecznie blokującym prawdziwe interakcje. Nagranie wyraża tęsknotę za potrzebą spojrzenia komuś w oczy i uczenia się życia na podstawie autentycznych ludzkich doświadczeń.

Drugi segment nagrań inicjuje wianuszek utytułowanych gości. Kompozycja This Is Who We Are z udziałem brytyjskiej wokalistki Naali, przechodzi burzliwą transformację stylistyczną od elektroniki, rockowego uniesienia, po hip-hopowe kaskady podniosłych deklaracji. Z kolei trębacz jazzowy Keyon Harrold punktowo uzupełnia soulową barwę, wyróżniającego się utworu Alone Together. W innym miejscu George Clinton dodaje basowe tony piosence Funk Witch U i wraz z liderem, karci mało rozgarniętych rodziców pozbawiających dzieci miłości i troskliwej opieki. Wisienką na torcie jest pierwszoplanowy udział Stevie Wondera w słonecznym kawałku oldschoolowego R&B, What About The Children przywracającym bezchmurne niebo nad dziecięcym placem zabaw. 

Ostatnia grupa nagrań poszukuje nadziei w retrospektywnych utworach Triumph i Habits. Chodzi o ciężkie, ale wzmacniające spojrzenie w głąb siebie, zanim złe nawyki staną się problematyczne. W finałowym nagraniu Habits, Clark dzieli się swoimi spostrzeżeniami i przenosi emocje za pomocą hipnotyzującej techniki gitarowej, jakby nawigującej po dobrych i złych aspektach ludzkiego życia. Wielobarwna, gitarowa ścieżka ostatniego utworu warta jest szczególnie wnikliwej analizy.                                                                                                                                

Gary Clark Jr przejawia talent sroki do wybierania najbardziej błyskotliwych elementów współczesnej popkultury. Czyni to z niebywałą zręcznością, zatrzymującą uwagę słuchacza w kilku wymiarach jednocześnie. Uderzająca wrażliwość Clarka nie kończy się tylko na gitarowej ekwilibrystyce. W kręgu zainteresowań artysty jest również amerykańskie społeczeństwo, jak nigdy dotąd podzielone, zagubione i targane sprzecznościami. Wydaje się wręcz nieprawdopodobne, że w 2024 roku, artyści poprzez swoją twórczość, wciąż muszą przypominać o elementarnych zasadach współistnienia w coraz bardziej spolaryzowanym świecie. Wysoki poziom JPEG RAW, jak również jego uniwersalne przesłanie rezonuje poczuciem ufności w lepsze człowieczeństwo. Może więc schowajmy te piosenki do plecaka, pozbądźmy się gniewnych myśli, a potem na obrzeżach miasta posłuchajmy śpiewu ptaków. Niech teraz wszystko będzie nasze.

 

Warner Records, 2024

Foto: Ryan Hunter