Przyznam szczerze, że po tej płycie nie spodziewałem się objawienia, ale po trwającej ponad pół wieku przygodzie z muzyką, nuta nostalgii oraz sentyment przeplatany zwykłym szacunkiem dla dorobku prekursorów muzyki rockowej pozostał nienaruszony. Podczas gdy wielu utytułowanych konkurentów Deep Purple dawno zrezygnowało z aktywnej kariery, oni wciąż grają, koncertują i robią to z niesamowitą pasją. Nawet odejście kluczowych członków zespołu, takich jak Ritchie Blackmore, Jon Lord i Steve Morse, nie zatrzymało rockowej legendy na długo. Don Airey, który dołączył po rezygnacji Jona Lorda, idealnie wpasował się w zespół, a Simon McBride – uzdolniony gitarzysta z Belfastu, dorzucił zauważalną dawkę nowej energii. Kiedy Steve Morse zdecydował się odejść, aby zaopiekować się żoną, McBride stał się stałym członkiem zespołu. Nie tylko świetnie sprawdził się w trasie, ale również chciał współpracować nad nowym materiałem. Wynikiem tej zgodnej kooperacji jest album Deep Purple = 1 [2024] Czło...
o muzyce z kulturą