W zasadzie trudno jest uniknąć tego porównania, ale na nowej płycie Weyes Blood – And In The Darkness, Hearts Aglow [2022], przejmująca barwa głosu Natalie Mering – bo o niej tu mowa, w znacznym stopniu przypomina charakterystyczną tonację wokalną Karen Carpenter. Nawiązująca do lat 70, tęskna poświata klasycznych aranżacji efektownie sklejona z warstwą liryczną sprawia, że brzmi to niemal identycznie. Wprawdzie melancholijne, demonstracyjnie długie single promujące płytę zginęły w tłumie innych, ale złożone w albumową całość przenoszą nas w przestrzenie, z których nie można tak łatwo uciec. Album And In The Darkness, Hearts Aglow stylistycznie czuje się bardzo podobny do swojego poprzednika. Natalie Mering ponownie zatrudniła Jonathana Rado jako współproducenta. Jego konserwatywne podejście do aranżacji bezbłędnie odczytuje autorską specyfikę pisania piosenek. Podczas gdy Titanic Rising [2021] kontemplował odległą katastrofę, nowy album został napisany w środku rzeczywistego zam...
o muzyce z kulturą