Melody

Bez dwóch zdań to perfekcyjny album. Oprócz tego wydany w przeddzień zmiany czasu – jakby w ostatniej chwili chciał uchronić barwne detale placów Lizbony, Paryża i Rio przed jesiennym mrokiem. Piąta płyta Melody Gardot – Sunset in the Blue [2020] wraca do jazzujących orkiestrowych korzeni z początków kariery, ale tym, co pozostaje w uszach po zakończeniu pierwszego odsłuchu, to aksamitny dźwięk gitary akustycznej uwalniającej nieśpieszny rytm bossa-novy.

Sunset in the Blue nagrany tuż przed covidowym zamknięciem studia Capitol Records w Los Angeles i Abbey Road Studios w Londynie, przynosi mozaikę dwunastu doskonale zbalansowanych standardów i utworów własnych, zrealizowanych w kreatywnym międzynarodowym składzie pod czujnym okiem znanego producenta Larry Kleina, kompozytora Vince Mendozy oraz legendarnego inżyniera dźwięku, Alberta Schmitta.

W tych wyjątkowo trudnych czasach Gardot zdecydowała zasilić świat potężną dawką miłości, której liryczne wątki wzmocnione instrumentalnymi środkami wyrazu dotykają pasji i pożądania. Już w pierwszym utworze If You Love Me ustawiającym ton płyty, piosenkarka uderza charakterystyczną, wysuniętą na pierwszy plan zmysłową barwą głosu. Detalicznie uchwycony wokal otacza zwiewna sekcja instrumentów smyczkowych, łagodny puls gitary akustycznej i kojąca ścieżka trąbki Till Brönnera. Z kolei pogodne nagranie C'est Magnifique z udziałem mistrza fado Antonio Zambujo, to wyprawa po gorące promienie słońca skąpane w błękicie oceanu. Dwa oczka niżej ciekawie zaaranżowany cover Love Song. Brzmi tak, jakby chciał doprecyzować oryginalne brzmienie piosenki Eltona Johna. 

Praktycznie wszystkie nagrania łatwo dostają się pod skórę – są zajmujące, ciche, a jednocześnie przyjemne w odbiorze. Utwór You Won't Forget Me ozdobiony przydymioną ścieżką saksofonu, czy rozrzucona po płycie mieszanka języków: angielskiego, francuskiego i portugalskiego sprawiają, że łatwo przenosimy się do tych zakątków świata, w których żar gorących uniesień nabiera szczególnej mocy. Promująca album kompozycja From Paris with Love – szerzej pisałem o całym projekcie pod koniec czerwca, ciągle ściska serce. Z półrocznej perspektywy czasu trzeba przyznać, że majowy pomysł Gardot na skrzyknięcie muzyków z całego świata był strzałem w dziesiątkę. Uwagę przykuwa również interpretacja nieśmiertelnego standardu Moon River – tutaj ze świetną partią gitary Anthonego Wilsona, elegancko doprowadzającą nas do nagrania finałowego I Fall In Love Too Easily, gdzie kadencje gitary i głos Gardot, zdają się lewitować w trzyminutowym, emocjonalnym przeplocie. 

Mam wielki szacunek do twórczości Melody Gardot. To jedna z ostatnich ikonicznych postaci świata kultury wysokiej. W dzisiejszych smutnych czasach jej nienaganny wizerunek jest już niemalże odrębną wartością. Sunset in the Blue odmienia miłość przez wszystkie przypadki i zatapia gorące emocje w portugalsko-brazylijskich rytmach. Wtajemniczeni wiedzą, że miłość, jazz i bossa-nova to trójkąt idealny. Trudno nie przytulić się do tych nagrań w sytuacji, gdy każda godzina, dzień i miesiąc wiszą obecnie pod wielkim znakiem zapytania. Radujmy się więc okruchami szczęścia – chociażby krótką chwilą bycia ze sobą razem.

Ocena: ✪✪✪✪✪✪✪✪☆☆ 8/10

Photo: Alexandre Isard