Niewielu muzyków potrafi wyczarować taką atmosferę jak Jim Ghedi. Trzecia płyta brytyjskiego gitarzysty folkowego The Furrows Of Common Place [2021], czerpie inspiracje z historii zastanych miejsc i rozległych dzikich krajobrazów okalających Sheffield, oferując słuchaczom nawiedzoną, refleksyjną alternatywę dla nieustępliwego szumu epoki cyfrowej.
Brytyjczyk zaskakuje zdolnością tworzenia muzyki perfekcyjnie spajającej ludową tradycję z elementami charakterystycznymi dla współczesnych folkowych brzmień, co jest od razu zauważalne w utworach Beneath The Willow oraz Common Thread, otwierających album. Obie piosenki czarują staroangielskim klimatem uformowanym z pęczniejących linii gitar, wtrąceniami skrzypiec i rytmicznymi szarżami perkusji okazjonalnie dotykającej rockowych schematów.
W podniosłą atmosferę nagrania Lamentations of Round Oak Waters wprowadza nas hipnotyczne brzęczenie harmonium, na które nakłada się rozedrgany głos Jimi Ghediego. Jego wokal jest dramatyczny i poważny. Pozornie nie jest przywiązany do żadnego akcentu, ale brzmi tak, jakby z trudem wydobywał się przez zaciśnięte zęby. Ten zaskakujący wybór fleksji potrzebuje osłuchania, aby się do niego przyzwyczaić; niemniej jednak działa, ponieważ ma gniewny charakter i pasuje do treści utworu opowiadającego o niezaspokojonej żądzy posiadania i grodzenia ziemi oraz rabunkowej wycince starych drzew. Rozpaczliwe wołanie Ghediego zdaje się unosić się nad ich wierzchołkami i sprawia wrażenie, jakby było transkrypcją niedawno odkrytego celtyckiego manuskryptu.
Z kolei Mytholm ujawnia bogactwo tradycyjnej formy utworu opartego na zestawie instrumentów podkreślających ludowe korzenie i wpływy harmoniczne typowe dla regionu, które w instrumentalnej postaci wracają również w nagraniu Beneath The Willow part II. Kompozycja Stolen Ground jest szlachetnym wstępem do twardej pieśni Ah Cud Hew, zaśpiewanej przez zespół Ghediego a capella z surowością wołań i odpowiedzi napisanych przez byłego górnika Eda Pickforda, wspominającego brutalne zamknięcie kopalń w hrabstwie Durham. Również wielką satysfakcję sprawia kompozycja Son David finalizująca płytę. Utwór inspirowany twórczością pieśniarki Jeannie Robertson, przybiera formę tradycyjnej szkockiej ballady opartej na prostych akordach gitary akustycznej. Wokal Jimi Ghediego jest pierwotny i jednocześnie magiczny. Podniosłe nuty mają tutaj kluczowe znaczenie, oferując nagraniu głębię oraz przeszywającą moc.
Dzięki In The Furrows Of Common Place, Jim Ghedi położył świeże i zaskakująco głębokie ślady na dobrze wydeptanej ziemi. Ten słodko-gorzki zbiór folkowych piosenek to krótka, ale doskonale uformowana wędrówka po rzeczywistych zapatrywaniach brytyjskiej klasy robotniczej, która bez oporów czerpie z lokalnej tradycji i dzięki zawiłościom ludzkich doświadczeń, dokłada autentyczną cegiełkę do wielokulturowego tygla Wielkiej Brytanii.
Trzeba posłuchać: Common Thread, Lamentations of Round Oak Waters, Stolen Ground, Son David
Ocena: ✪✪✪✪✪✪✪☆☆☆ 7/10
Photo: Printerest
Porywająca, wiarygodna, bardzo emocjonalna rzecz.
OdpowiedzUsuńDo tego kilka utworów zagranych na ciekawych i rzadko słyszanych instrumentach
Usuńnp. harmonium z powyższego wideo, natychmiast zajmuje pół głowy.
Instrument konstrukcją, brzmieniem, działaniem a nawet wyglądem, trochę przypomina hinduskiego shruti-boxa.
UsuńNa pierwszy rzut oka widać, że to wartościowa skrzyneczka, i że wtrącę małą dygresję - swoimi tajemnymi właściwościami zapewne obdzieliłaby nie jeden syntezator - a już na poważnie, naturalne brzmienie instrumentów i żarliwy koloryt piosenek, nie pozwala odpuścić żadnemu nagraniu.
Usuń"Lamentations of Round Oak Waters" przepiękny :)
OdpowiedzUsuń