Jimmy Webb – amerykański piosenkarz, kompozytor i tekściarz, wpadł na pomysł Wichita Lineman, jednej z najbardziej melancholijnych piosenek drugiej połowy lat 60, podczas przejażdżki opustoszałą autostradą, obserwując niekończący się szpaler linii telefonicznych. Gdy młody autor piosenek na jednym ze słupów zauważył posępny wyraz twarzy pracującego montera, zastanawiał się, co może być tego przyczyną. Jakie myśli przenikają jego głowę? Bezkresne pustkowie i nieodgadniony ból samotnej duszy zawieszonej w chmurach na tle zachodzącego słońca. Tyle wystarczyło, żeby dwie godziny później powstał sugestywny utwór, w 1968 roku nagrodzony Grammy Awards.
Pisanie tekstów na podstawie przenikliwej obserwacji świata zewnętrznego, jest również główną atrakcją twórczości Craiga Finna. Na piątej płycie A Legacy of Rentals [2022], amerykański songwriter i autor współczesnych piosenek folk-rockowych, skupia się na ułomnościach ludzkiej pamięci. Na poprzednich płytach, bohaterowie jego utworów nie zawsze byli w pełni wiarygodni. Tym razem robią wszystko, żeby szczegółowo opowiedzieć swoje historie – nawet jeśli upływ czasu zniekształca dokładność tego, co potrafią sobie przypomnieć. Finn jest mistrzem fabularnej narracji, marginalnych spraw i pośrednich odniesień, które budują złożony obraz wielu postaci o barwnej osobowości i skomplikowanym życiu wewnętrznym.
Tak jest w przypadku The Amarillo Kid, gdzie napięta linia basu, klawiszy i gitarowych akcentów tworzy ramy historii drobnego dilera narkotyków, który ucieka z miasta z zapasem cennego towaru. Z kolei melodyczna estetyka nagrania Curtis i Shepard zawieszona gdzieś pomiędzy Streets of Philadelphia a Walk on the Wild Side, wprowadza słuchacza w ciasny umysł bohatera oczarowanego szerokimi arteriami wielkiej metropolii i maszynami sprzątającymi ulice. W innym miejscu, poczucie bezcelowości zakotwicza utwór A Break from the Barrage, którego zdeterminowana bohaterka zahacza o wiele miejscówek, a potem wraca do punktu wyjścia, nie mając wiele do przekazania poza zmarnowanym dniem i narastającym poczuciem znużenia.
Za wzmocnionymi akcentami lirycznymi, podąża zmodyfikowana paleta brzmieniowa płyty. Finn nawiązał współpracę ze znanym producentem Joshem Kaufmanem i kilkoma muzykami zasilającymi jego wcześniejsze projekty. Oprócz samotnego saksofonu w najbardziej optymistycznym utworze Birthdays, w obrębie niektórych nagrań pojawia się sekcja smyczkowa podkreślająca melancholię piosenki Jessamine oraz fabularne właściwości utworu The Year We Fell Behind. Gdzie indziej, liryczna narracja Finna – częściowo prowadzona w pierwszej osobie, wykorzystuje wokalne harmonie Cassandry Jenkins i Annie Nero, których wkład pomaga złagodzić chwile mroku odrobiną empatii, co bezbłędnie ilustruje piosenka Messing with the Settings.
Tak ustawione szczegóły aranżacyjne sprawiają, że A Legacy of Rentals słuchamy z dużym zaangażowaniem. Teksty Finna skupione na problemach codziennego życia, są dla wielu z nas znajome, niekiedy tożsame, ale nie zawsze w pełni rozpoznane. Otwiera to pole do przemyśleń, weryfikacji własnych odczuć, a w dalszej kolejności, być może zmiany życiowych wyborów. Warstwa muzyczna płyty, wydaje się być podporządkowana ekspresji lirycznej. Oznacza to, że struktura melodyczna większości nagrań utrzymuje funkcjonalny charakter – tylko kilka fragmentów muzycznych potrafi na chwilę oderwać się od tekstu. Jednak nie należy tego traktować jak wady, ponieważ Craig Finn i producent płyty zadbali oto, żeby wszyscy instrumentaliści mogli wykazać się pełnym zaangażowaniem.
Foto: Uncut Magazine
W poniedziałek zabiorę ten album w bardzo długą trasę. Przyda się taka zakładka.
OdpowiedzUsuńChociaż kluczowe dla tej płyty są teksty (w słodko-gorzkim "Birthdays" błyskotliwie nawiązują do pamiętnych wydarzeń w Minneapolis - rodzinnym mieście Finna), to już od strony czysto muzycznej drobne cytaty z twórczości Bruce Springsteena, Lou Reeda i Vana Morrisona potrafią sprawić przyjemność. Niby nic odkrywczego, ale miło się tego słucha.
OdpowiedzUsuńno i ten saksofon w Birthdays, niczego sobie.
Usuń