Spirit

Dzięki projektowi R&B znanemu jako Rhye, urodzony w Toronto Michael Milosh,  podtrzymuje falę zainteresowania  – nawet po tym, jak opadła tajemnica jego tożsamości, wykreowanej na potrzeby debiutanckiej płyty Woman [2013]. Dobry duch kanadyjskiego artysty, nie opuszcza. Najnowszy minialbum Rhye – Spirit [2019], wydaje się być wdzięcznym uzupełnieniem ostatniego krążka Blood [2018], w którym odnajdujemy Milosha szukającego inspiracji w kameralnej estetyce alternatywnego soulu, zanurzonego w łagodnym, zorientowanym na fortepian brzmieniu. 

Michael Milosh: To są piosenki o miłości w moim życiu, ale także o miłości do fortepianu, który wrócił do mojego życia. Półtora roku temu moja dziewczyna zrobiła mi niespodziankę i wypożyczyła dla mnie pianino. Nie było w najlepszym stanie technicznym, ale zostało w mieszkaniu i wyszło tak, że codziennie rano zacząłem na nim grywać. Początkowo, były to bardziej zabawy dźwiękami, ale szybko przerodziły się w rytuał, bez którego nie potrafiłem rozpocząć dnia.

Codzienna praktyka poszukiwania intrygujących harmonii skłoniła Milosha do wykorzystania klasycystycznych odniesień, widzianych poprzez soczewkę współczesnego R&B. Tak powstały pierwsze szkice, których echa prowadzą do kilku instrumentalnych miniatur – otwierającego Spirit utworu Dark, Malibu Nights, oraz Green Eyes. Współpraca z niezawodnym kompozytorem Thomasem Bartlettem i tekściarzem Danem Wilsonem, wzbogacona pianistycznym wkładem gościa specjalnego – islandzkiego muzyka Ólafura Arnaldsa, wnosi do zestawu trzy kluczowe nagrania.

Needed, jest firmowym znakiem rozpoznawczym Rhye – uduchowionym, emocjonalnym, uwodzącym wdziękiem prostych schematów aranżacyjnych. W warstwie lirycznej piosenka odnosi się do potrzeby bycia kochanym, lubianym, użytecznym. To bezpośrednie wołanie o to, by stanąć murem za osobą, którą bardzo się kocha – bo dzięki temu, można poczuć się spełnionym. Z kolei eteryczny utwór Patience, z udziałem pianisty Ólafura Arnaldsa, został zaopatrzony w niezwykle szlachetną fakturę. Nagranie zachwyca idealnym zespoleniem podziału rytmicznego z organicznym brzmieniem fortepianu, instrumentów smyczkowych i tekstu, podczas gdy finałowy Save Me, elegancko łączy pierwszoplanowy ton klawiatury, z ulotną finezją wokalu Milosha.

Trzeba posłuchać: Needed, Patience, Save Me

Ocena: ✪✪✪✪✪✪✪☆☆☆ 7/10
Photo: Global Net