Michael nigdy nie zawodzi

Słuszny wiek, znakomita forma i absolutnie luzacki wygląd godny pozazdroszczenia. Czterdzieści pięć lat na scenie, siedemnaście płyt na koncie z których trudno jest wybrać tę najważniejszą. Swoim dorobkiem artystycznym zyskał wielki szacunek branży muzycznej i bezwarunkowe uwielbienie oddanych fanów. Jego wewnętrzny płomień wciąż buzuje twórczą pasją, a lekko przydymiony głos jest dokładnie taki sam, jak zawsze. Wszyscy wtajemniczeni wiedzą, że jeśli wydaje płyty – to tuż przed wakacjami. I tak jest tym razem. Osiemnasty, studyjny album Michaela Franksa – Music In My Head [2018], właśnie trafił do rąk zainteresowanych.

Z ciekawości wróciłem do swojej recenzji płyty Time Together, sprzed siedmiu lat i doszedłem do wniosku, że w dużej części trafnie mogłaby opisać Music In My Head, ponieważ specyfika pracy Michaela Franksa, polega na jednoczesnym wykorzystaniu mocy twórczej kilku producentów i plejady wypróbowanych muzyków. Gil Goldstein, Scott Petito i Jimmy Haslip, odpowiedzialni są za wyprodukowanie większości utworów. I choć wydaje się to ryzykowne, zawsze działa – zwłaszcza że gwiazdorska obsada nigdy nie ma wątpliwości, kto tutaj jest liderem.

Dziesięć nowych propozycji Michaela Franksa dociera do słuchacza dwupoziomowo. Poziom pierwszy – to perfekcyjnie uporządkowane aranżacje, wielkie bogactwo instrumentalnych składowych i wyśmienita produkcja. Poziom drugi – to teksty, których znakiem rozpoznawczym jest gra słowna, niepohamowany romantyzm, uzupełniony tropikalnymi motywami i humorem. W piosence tytułowej pojawia się motyw autobiograficzny opowiadający o inspiracji dźwiękami natury. Utwór spina wyrafinowany most, na którym Franks wymienia wokalne frazy z saksofonem Boba Mintzera. Z kolei uwodzicielskie nagranie Candleglow wyróżnia się melodyczną wymianą między Jimmy Haslipem i saksofonistą Gary Meekem; natomiast naturalna jedwabistość bossa novy Suddenly Sci-Fi sprawi, że słuchacz nawet nie zauważy, że kompozycja ma akustyczny charakter.

I jest jeszcze piosenka As Long As We're Both Together otwierająca album. To jedyne nagranie z udziałem Chucka Loeba, który tuż przed śmiercią zdążył utwór wyprodukować, zostawiając swój ostatni instrumentalny ślad na ścieżkach gitary i klawiszy. Niedługo potem, choroba odebrała mu życie.

Michael Franks zafascynował całe rzesze fanów, jedynym w swoim rodzaju kunsztem: umiejętnością płynnego połączenia liryki o oszałamiającej zmysłowości i refleksyjnym dowcipie z ponadczasowymi elementami jazzu, soulu i world music, stając się tym samym niekwestionowanym ambasadorem smooth jazzowej estetyki.

Ocena: ✪✪✪✪✪✪✪☆☆☆ 7/10
Photo: Global Net