Siódmy zmysł Cassandry

W kilku fragmentach płyty An Overview on Phenomenal Nature [2021], dobiega nas powtarzający się monolog ochroniarza z muzeum sztuki Met Breuera na Manhattanie: "... a więc to są prawdziwe rzeczy, które się zdarzają". Osobą żywo zainteresowaną wypowiedzią pracownika i nagrywającą notatkę głosową jest Cassandra Jenkins – piosenkarka i autorka tekstów z Nowego Jorku, w równym stopniu pochłonięta zbieraniem różnych historii, jak ich opowiadaniem. Jenkins intuicyjnie uruchamia dyktafon, kiedy ludzie poprzedzają swoje myśli – gdy wyczuwa, że rozmówca zamierza wyjawić coś intymnego, uczciwego, a zarazem pożytecznego.

Drugi album amerykanki wypełniony ludźmi, historiami, cytatami i dialogami, łączy szereg luźno płynących obserwacji. Postaci An Overview on Phenomenal Nature, często mają imiona: David, Warren, Gray, Darryl, Lola, Peri, Hailey Gates. Niektóre z nich – jak Gates, są bohaterami całych piosenek, podczas gdy inni pojawiają się w migawkowych scenach. Oś liryczna płyty, krąży wokół przykrych następstw tragicznej śmierci muzyka z zaprzyjaźnionej kapeli i dotyczy bezradności przeplatanej uczuciem smutku, gaszonego prozą codziennego życia.

Pracując z doświadczonym producentem i multiinstrumentalistą Joshem Kaufmanem, Jenkins udało się stworzyć odpowiednio przewiewną atmosferę dla własnych obserwacji. Wers wyjęty z utworu Crosshairs: "Pusta przestrzeń jest moją ucieczką" producent potraktował, jak rodzaj niezapisanej karty i otoczył głos wokalistki zestawem instrumentów akustycznych, syntezatorem i saksofonem, pozwalając, by melodie materializowały się wokół utworów, samoistnie poszukując cząstek światła w depresyjnej otchłani. Pomimo zauważalnej traumy, muzyka An Overview on Phenomenal Nature, przywołuje wdzięczne cechy lekkości. Czerpiąc z języka samopomocy – połączenia umysłu i ciała, rzeźbi w marmurze, ale pozostawia też miejsce dla bólu, by istniał nierozwiązany i nieprzetworzony. 

 

Centralną częścią płyty jest utwór Hard Drive. Nagranie obudowane mgławicą instrumentalnych środków wyrazu, skupia się na czterech różnych scenach: wystawie sztuki, nauce jazdy, wizycie w księgarni i przyjęciu urodzinowym przyjaciela. Gdzieś po drodze, w narracji Jenkins następuje przemiana. Śpiewając w drugiej osobie, staje się kimś, w rodzaju przewodnika duchowego. Podczas gdy bębny pędzą pod górę, a gitara błyszczy w psychodelicznym uniesieniu, nagle pojawia się sugestia skierowana bezpośrednio do słuchacza: "Złożymy twoje serce z powrotem do kupy ... Jesteś gotowy? ". Przez cichy monolog Jenkins przemawia zaskakująca pewność siebie, jakby spodziewana odpowiedź, nigdy nie była dla niej tajemnicą. 

Ocena: ✪✪✪✪✪✪✪☆☆☆ 7/10

Photo: Josh Goleman