Czuła muzyka w nieczułych czasach

Inner Symphonies [2021] to współczesna płyta klasyczna, powstała w wyniku odnowienia przyjaźni pomiędzy dwiema utalentowanymi artystkami, których drogi rozeszły się po okresie wspólnego muzykowania w latach młodzieńczych. Hania Rani jest pianistką i kompozytorką, mającą na swoim koncie dwa wysoko oceniane albumy solowe oraz zbiór utworów napisanych na potrzeby ekranu i sceny, natomiast Dobrawa Czocher została solistką-wiolonczelistką Filharmonii Szczecińskiej. Razem tworzą najmłodszy jak dotąd kobiecy duet kompozytorski sygnowany przez prestiżową wytwórnię Deutsche Grammophon. 

Hania Rani: "Ta muzyka wychodzi z naszych dwóch bardzo bliskich, ale bardzo różnych światów. Słowo inner symbolizuje tu duchowość, intymność i prywatność, podczas gdy symphonies oznacza znacznie więcej, niż tylko formę muzyczną – to także symbol swoistej konstrukcji, potęgi i wielkości. To dla nas nowa przygoda"

Album w całości zrealizowany w Filharmonii Szczecińskiej jest pierwszym, wspólnym projektem duetu zestawionym z dziesięciu oryginalnych kompozycji łączących wielowarstwowe dźwięki instrumentalne z elementami elektroniki, dostarczające uduchowioną wizję współczesnej muzyki klasycznej. Jak opowiadają Hania i Dobrawa, to seria czatów wideo w czasie trwania pandemii otworzyła drzwi do przepływu pomysłów, które najpierw doprowadziły do osobistego spotkania w Gdańsku, a potem powstania płyty. Nic więc dziwnego, że jednym z głównych motywów Inner Symphonies jest natchniona podróż dotykająca przygody, jak również pór roku, ciemności, światła, smutku i radości.

Na płycie bez trudu odnajdziemy chwile nieziemskiego piękna. W utworze Whale's Song, fortepian Hani mieni się jak powierzchnia oceanu, podczas gdy wiolonczela Dobrawy przywołuje jękliwe wołanie dobywające się z głębin. W przejmującym teledysku Malasana, słuchacz uwiedziony liryczną narracją fortepianu intuicyjnie szuka tego, co naprędce może zinterpretować i trafia do lustrzanego labiryntu, w którym muzyka pod wpływem natchnionego impulsu odbija się, a potem wraca do źródeł inspiracji. Falująca improwizacja otwiera zakamarki pamięci. Prowadzi do wspomnień beztroskiego dzieciństwa, ale przywołuje też trwogę na myśl o niepewnej przyszłości, w której trąbkę w rękach wiejskiego muzyka, w każdej chwili może zastąpić karabin. Falę udręczonych emocji kontynuuje drżący niepewnością There Will Be Hope. 

W innym miejscu, za sprawą kompozycji Scream, tytułowy "krzyk", zdaje się powoli odchodzić w zapomnienie, chociaż obolała partia wiolonczeli do końca utworu przypomina o zaznanym cierpieniu. Jednym z popisowych utworów na płycie jest żywiołowy Con Moto nagrany w rozszerzonym składzie. Ożywia to narrację płyty, a co najważniejsze, uwidacznia nieograniczone możliwości twórcze duetu. Kompozycja Spring finalizująca album pozostawia nas z uczuciem nadziei, jakby między nutami chciała przemycić słowa otuchy: spójrz – wiosna nigdy się nie śpieszy, a jednak wszystko potrafi zrobić na czas. Jeśli chodzi o to, co będzie dalej, mocno wierzę, że niebo przestało być granicą dla polskiego duetu, który już w Inner Symphonies pokazał absolutne mistrzostwo. Zapewne Hania Rani i Dobrawa Czocher, jeszcze nie raz mile nas zaskoczą.

Deutsche Grammophon, 2022

Foto: Press