Markomania

W ostatnich latach Mattias De Craene stał się jednym z najbardziej uznanych, a zarazem kontrowersyjnych saksofonistów w Belgii. Nie tylko jest liderem własnego projektu MDCIII , współtworzy formację Nordmann , ale jest także muzykiem sesyjnym i mile widzianym gościem na scenie. Jego nieustająca chęć wymyślenia się na nowo uaktywniła głębszą eksplorację nowych możliwości. De Craene wyruszył w kontemplacyjną podróż w poszukiwaniu osobistego i bardziej introwertycznego brzmienia na przecięciu minimalizmu, ambientu, jazzu i wolnej improwizacji. Jego solowe prace trafiły do publiczności w kwietniu 2020 roku, dzięki debiutanckiej EP-ce wydanej pod własnym nazwiskiem. Na podwójnej płycie  Mattias De Craene  –   Patterns for (a) Film [2021], muzyk zaskakuje słuchacza kolorytem brzmieniowym, który zdaje się przekraczać czas i miejsce. Rezultatem jest album przenoszący nas do innego świata, tak nieprzewidywalnego, jak i pełnego przygód. Patterns for (a) Film  jest płytą nag...

Amerykański gitarzysta Jeff Parker  jest czołową postacią prężnej, chicagowskiej sceny muzycznej kreatywnie łączącej różne gatunki: punk, hip-hop, funk czy jazz. Gitara Parkera odegrała kluczową rolę w tworzeniu międzypokoleniowej więzi pomiędzy artystami o różnych zapatrywaniach stylistycznych i pomogła na nowo zdefiniować brzmienie wielu lokalnych formacji. Na płycie Jeff Parker – Forfolks [2021], gitarzysta jest jednak sam. Skupiony na własnych pomysłach sprawia wrażenie muzyka dalece powściągliwego, jakby jego samotna relacja z gitarą od zawsze była czymś oczywistym. W ośmiu wysublimowanych utworach Parker wykorzystuje izolację, aby stworzyć muzykę, która brzmi jak klasyczny gitarowy jazz przebijający się przez rozciągnięte loopy i zapętlenia, czasami przypominające aranżacyjną strukturę muzyki klubowej. Drugi plan pełni tutaj rolę uzupełniającą i raczej trzyma się z dala od natarczywej manipulacji elektroniką. To instrument Parkera jest głównym bohaterem całego przedsięwzię...

W jednym z tych momentów tak częstych na tej płycie, które nic nie znaczą, a intrygują wszystkim, głosy pozbawione podmiotu w różnych językach wymawiają słowo "wieża". "La tour" – to francuski odpowiednik tego słowa. Przypadkowo podobnie brzmiące nazwisko Latour , należy do jednego z czołowych zwolenników Teorii Aktora Sieci – szkoły analizy socjotechnicznej, która w danej sytuacji traktuje ludzi i przedmioty jak "aktorów" mających potencjał oddziaływania na innych w ramach łączących ich powiązań. Obiekty posiadające moc sprawczą – to doznanie wydaje się najbardziej trafne w przypadku projektu Vanessy Rossetto i Lionela Marchettiego – The Tower (The City) [2021], bo jednocześnie odbieramy tutaj dźwięki świadome i rzekomo nieożywione wchodzące w interakcję na płaszczyźnie pozbawionej konkretnego centrum. Na The Tower  jesteśmy nieustannie zapraszani do uczestnictwa w eksperymencie porzucenia idei umyślności i tego, co może być zamierzone. Rzeczy się dzie...

Narastającą popularność podkastów o tajemniczych zbrodniach, poprzedziły liczne seriale dokumentalne i wysyp koncepcyjnych płyt o mrocznej tematyce. Od początku kariery twórczość amerykańskiej piosenkarki Marrissy Nadler charakteryzowała mieszanka tradycyjnego folku oprawiona gotyckimi klejnotami i zwodniczo pięknym głosem mogącym zwabić ciekawskich na pewną śmierć. Inspiracją do napisania jedenastu utworów na płytę The Path of The Clouds [2021] był serial dokumentalny Unsolved Mysteries  poświęcony tajemniczym zaginięciom i postaciom, które zmarły w niekonwencjonalny sposób. Powtórka programu zbiegła się z covidową izolacją Nadler i skłoniła artystkę do zrobienia szczegółowych notatek będących podstawą dalszych prac. Na szczęście The Path of The Clouds  nie odtwarza prawdziwych zbrodni. Nadler w utworze Well Sometimes You Just Can't Stay śpiewając o uciekinierach z więzienia Alcatraz czy w nagraniu Bessie Did You Make It?  opisując historię zaginięcia badaczy dzikiej...

Felix Bechtolsheimer , brytyjski muzyk i frontman zespołu Curse of Lono miał kiepski rok: stracił ojca, wujka, byłą partnerkę i zespół. Wybawieniem od pasma nieszczęść była ucieczka na Florydę, gdzie w towarzystwie i za namową wypróbowanych przyjaciół zrewidował własne brzmienie, które teraz podąża śladami: The National, Leonarda Cohena i Wilco. Inspiracją dla trzeciej płyty Curse of Lono – People In Cars [2021], był album fotograficzny Mike'a Mandela , portretujący twarze ludzi ukrytych za szybami samochodów na skrzyżowaniach w Los Angeles. Zdjęcia, zdają się być metaforą życiowych zakrętów, jakie Bechtolsheimer pokonał i odnoszą się do wszystkich, którzy dzielili z nim ten trud. People In Cars , jest fabularną panoramą nastrojów przywołujących upiory przeszłości. Brytyjczyk swoim niskim barytonem wciąga słuchacza w opowieści o narkotykach, śmierci, depresji i mrocznych emocjach odzwierciedlających najtrudniejszy okres życia twórcy. Jego zmęczone światem teksty, idealnie wtapia...

Nigdy nie spotykaj swoich bohaterów. Ta groźnie brzmiąca przestroga, nie była przeszkodą dla Richarda Dawsona – wieloletniego fana zespołu Circle . Angielski autor piosenek folkowych i płodna fińska grupa rockowa, stworzyli album koncepcyjny Henki [2021], łączący świat roślin z ludzkimi historiami o egzystencji, nieszczęściu i życiu pozagrobowym. Richard Dawson zawsze doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że mit, baśń czy bajka, nie muszą się wydarzyć naprawdę, żeby odcisnąć piętno na rzeczywistości. Przez twórczość Dawsona przewijają się historie postaci wytrąconych z egzystencjalnej rutyny. Wokalista i gitarzysta z Newcastle upon Tyne jest poetą niepewności. Jego piosenki śledzą zgiełk, niepokój, wahanie i życie na krawędzi. Nikt nie pisze o naszych marzeniach, obsesjach i szaleństwach tak bezpośrednio, jak Dawson. Niebywała ekscentryczność jego piosenek, w każdej chwili może nas przenieść w nieoczekiwane miejsca; od alkoholowych wygłupów na szkolnej wycieczce do średniowiecznego ...