Markomania

Wampiryczna obsesja przemysłu muzycznego na punkcie młodości i założenie, że muzyka niemal w całości związana jest z kulturą młodzieżową, może stwarzać pewien dyskomfort, gdy wraz z naturalnym procesem starzenia nieuchronnie wypadamy z obiegu wraz z artystami, którzy do niedawna tworzyli fundament naszych muzycznych zainteresowań. Ten powolny cykl wymiany pokoleniowej – jeśli nie będziemy wystarczająco czujni, z czasem może być źródłem licznych frustracji i jeśli towarzyszą im częste narzekania: że dzisiaj nie ma czego słuchać albo, że muzyka nie jest już tym, czym była kiedyś , otrzymujemy wyraźny sygnał świadczący o nieuchronnym odklejaniu się od rzeczywistości. Muzyka zawsze była żywą esencją danego pokolenia, ale to, czego od niej oczekujemy, niewzruszenie ulega ciągłej ewolucji. Kiedy w pilnym poszukiwaniu definiującej narracji kulturowej będziemy analizowali wysyp tegorocznych podsumowań, warto o tym pamiętać. Koniec roku, jak zwykle zaskoczył krytyków układających zestawienia ...

Portugalska twórczyni muzyki elektronicznej Ana Rita de Melo Alves występująca pod nazwą Anrimeal ujawnia eksperymentalny projekt Skin Deep: A Study On Human Skin And Concert [2022], przybierający formę dźwiękowego pamiętnika śledzącego jej codzienne życie. Pomysł jest o tyle frapujący, że został prawie w całości zarejestrowany smartfonem, przy użyciu aplikacji Voice Note oraz GarageBand: Przeglądałam nagrania pod koniec dnia, wybierałam i produkowałam kolejne utwory, leżąc w łóżku. Starałam się usunąć laptopa i sprzęt z mojego procesu, aby lepiej uchwycić spontaniczność nagrań  – mówi Ana Rita de Melo Alves. Materiał zgromadzony w okresie jednego miesiąca zgrabnie balansuje między różnymi wpływami, przechodząc od poetyckich drobiazgów zatopionych w nagraniach świata zewnętrznego do krótkich piosenkowych miniatur uzupełnionych pierzastymi sekwencjami muzyki elektronicznej. Kręta natura A Study On Human ... naśladuje nieprzewidywalność codziennego życia. W wielu punktach sprawia ...

RPA odwiedziliśmy w czerwcu przy okazji wznowienia archiwalnej płyty Mankunku Quartet, o której szerzej pisałem tutaj , ale wczoraj do złożenia ponownej wizyty w Kapsztadzie zachęcił mnie niepozorny album południowoafrykańskiej formacji Beatenberg – jak się okazało, powszechnie uważanej za lokalne dobro narodowe. Ich wielokrotnie nagradzany debiut oraz pełnowymiarowe wydawnictwo  12 Views of Beatenberg [2018], nasycone elementami rocka, jazzu i afrobeatu, równoważyły chwytliwe melodie i spostrzegawcze teksty skręcające na terytorium pogodnego indie popu. Chociaż obie płyty odniosły duży sukces w RPA, Beatenberg nie zdobył międzynarodowej popularności, więc członkowie grupy postanowili zrobić przerwę techniczną. Basista i główny producent Ross Dorkin wyjechał do Londynu skończyć uczelnię i zająć się produkcją innych artystów. Perkusista Robin Brink przeniósł się do Berlina, w którym pogłębił zainteresowania muzyką taneczną. Natomiast wokalista i gitarzysta Matthew Field został w K...

Pisząc recenzję nowego wydawnictwa amerykańskiego duetu death doom metalowego Dream Unending , kontekstowo zatrzymałem nad anglojęzycznym terminem sophomore slump , w luźnym tłumaczeniu opisującym zjawisko potocznie nazywane syndromem drugiej płyty. Jestem pewien, że moi czytelnicy bez większego trudu wymienią co najmniej kilku artystów czy zespołów, którzy wraz z wydaniem drugiej płyty zaliczyli poważny regres – a w przypadkach skrajnych nie mieli nic więcej do powiedzenia; ale dzisiaj skupimy się na tendencji odwrotnej, będącej świadectwem nagłej eksplozji weny twórczej udoskonalającej wcześniejsze pomysły, bo drugi album Dream Unending – Song Of Salvation [2022], wydaje się podręcznikowym przykładem tego szczęśliwego kursu. Dream Unending tworzą dwaj weterani sceny death metalowej Derrick Vella i Justin DeTore. Wydany w ubiegłym roku debiutancki album duetu Tide Turns Eternal [2021], był próbą połączenia death doom metalu z lżejszymi gatunkami muzyki rockowej, jak psych-prog i ...