Spokojny, eteryczny głos brytyjskiej autorki tekstów i piosenkarki Arlo Parks, wydaje się idealnie współgrać z pandemicznie wygaszonymi dzielnicami Londynu i miast całej Europy. Jej debiutancki album Collapsed In Sunbeams [2021], można odebrać, jak serdeczny uścisk dłoni – zapewnienie, że z czasem, wszystko się poukłada.
Collapsed In Sunbeams został napisany w tej samej sypialni, w której Parks nagrała większość swoich singli – w tym utwór Cola, który zapewnił piosenkarce natychmiastową rozpoznawalność, przypominając o starej maksymie, że "zdrada jest nie do uniknięcia, w przypadku pięknych ludzi myślących, że kwiaty naprawią wszystko". Archiwalne zapiski, przemyślenia oraz młodzieńcze fascynacje, są podstawą kolekcji nagrań dotykających jej osobistych doświadczeń przełożonych na język poetyckich strof – lirycznie uniwersalnych, ale naznaczonych indywidualnym znakiem wodnym.
Album, już od pierwszych taktów otula słuchacza zestawem ciepłych, dobrze znanych dźwięków obracających się wokół współczesnego R&B, przygaszonego meandrującą atmosferą trip-hopowych brzmień lat 90. Podczas gdy głos piosenkarki delikatnie się łamie i chwilami przypomina manierę wokalną Billie Eilish, to już charakter takich piosenek jak: Caroline, Black Dog, Green Eyes, a zwłaszcza For Violet, wyraźnie skręca na terytorium Portishead, co podkreśla ładnie zaokrąglona, kojąca, dobrze przemyślana produkcja.
Dwudziestoletnia debiutantka, dysponuje wyjątkowym darem zgłębiania melancholii i przekształcania jej w odczucia podnoszące na duchu. Liryka tytułowego intro – będącego fundamentem całej płyty, jest przejmującą refleksją na temat odnajdowania piękna w cierpieniu, gaszenia emocjonalnych zawirowań i otwartego mówienia o swoich uczuciach. Z kolei nagrania Green Eyes i Eugene, to jedne z najbardziej delikatnych portretów queer, jakie ostatnio pojawiły się w popkulturze, z intymnymi obrazami związku przeżywanego pod presją braku akceptacji. W części nagrań Arlo Parks niezauważalnie wplata własną perspektywę w uczucia innych, zręcznie wytyczając granicę między opowieścią a radą.
Collapsed In Sunbeams, pod względem czysto muzycznym, nie jest szczególnie odkrywczy, ale bez wątpienia atrakcyjny. Album, całą siłę czerpie z bolesnych doświadczeń i przenikliwej obserwacji rzeczywistości. Podstawowym budulcem płyty są nadzwyczaj dojrzałe teksty: uniwersalne, głębokie a przede wszystkim pełne niekłamanej życzliwości. Czasami można odnieść wrażenie, że przybierają formę drogowskazów prowadzących nas do zielonego lasu, w którego łaskawej ciszy, możemy na nowo przemyśleć wartość kilku zaniedbanych pojęć, takich jak: miłość, oddanie, troska czy wzajemne wsparcie.
Trzeba posłuchać: Collapsed In Sunbeams, Caroline, Black Dog, Green Eyes, Eugene
Ocena: ✪✪✪✪✪✪✪☆☆☆ 7/10
Photo: Chris Almeida
Komentarze
Prześlij komentarz