Markomania

Wydaje się wręcz nieprawdopodobne, że Vince Clarke od czterdziestu lat związany z przemysłem muzycznym, innowator elektronicznej muzyki tanecznej, cichy twórca brzmienia Depeche Mode, Yazoo i Erasure, kompozytor takich przebojów jak chociażby Situation , nigdy nie wydał solowej płyty. Album Songs Of Silence [2023] jest jego pierwszą próbą zaistnienia pod własnym nazwiskiem.   Materiał nagrywany w czasie pandemii odzwierciedla atmosferę zamknięcia. Kluczowe utwory Songs Of Silence oparte na jednej nucie i molowej tonacji, tworzą poczucie napięcia współistniejącego ze spokojem. Fundament płyty bazuje na rozbudowanym bloku syntezatorów modularnych Eurorack. Clarke postanowił zapoznać się z tym systemem i nauczyć się kilku nowych umiejętności, aby uśpić narastające emocje związane z izolacją. Rezultatem jest dziesięć poruszających kompozycji wydobywających się, a zarazem dedykowanych wszechogarniającej ciszy. Po prostu cieszyłem się tym procesem i nie myślałem o tym, że ktoś i...

Najpiękniejsza płyta tej jesieni przybywa z Edynburga. Jest pełna zadumy, ciepłych barw i nieskończonej przestrzeni. Przestrzeni nieważkiej, kosmicznej, niemal idealnie zrównoważonej. Za nazwą i tytułem debiutanckiego projektu Makushin – Move into the Luminous [2023] skrywa się trio znakomitych szkockich muzyków: kontrabasisty Jona Thorne znanego z owocnej współpracy z Lamb i formacją Yorkston-Thorne-Khan, o których udanej kooperacji pisałem  tutaj ; gitarzysty Petera Philipsona związanego z Jane Weaver i zespołem Fenella, oraz piosenkarki Nancy Elizabeth mającej na koncie trzy albumy folkowe wydane pod własnym nazwiskiem. Tak więc mamy tutaj do czynienia z doświadczoną grupą artystów swobodnie łączących elementy folku, ambientu i jazzu, z melodyjną dostępnością przenikającą cały program Move into the Luminous .  Przepływem nagrań kieruje uczucie zanurzenia w świecie melancholii charakteryzujące indywidualną twórczość sięgającą korzeni każdego z muzyków. Otwarte brzmienie ef...

Cierpliwość jest cnotą. Ten aforyzm wyjątkowo dobrze przylega do szkockiej formacji There Will Be Fireworks z Glasgow, która po dziesięciu latach milczenia, nieoczekiwanie przypomina o swoim istnieniu albumem Summer Moon [2023]. Wtajemniczonym słuchaczom mogłoby się wydawać, że ostatnia płyta zespołu The Dark, Dark Bright [2013] z jej emocjonalnym kolażem indie rocka, postrocka i folku, była czymś w rodzaju testamentu rozstrzygającego o przejściu muzyków od niespokojnej młodości do równie niespokojnej dorosłości. Czas bardzo dobrze przysłużył się The Dark, Dark Bright . To jedno z tych zagubionych wydawnictw, które nigdy się nie starzeją. Po latach hibernacji na dysku, piosenki albumu wydały mi się jeszcze głębsze, jakby nabrały dodatkowych walorów i znaczeń. W końcu There Will Be Fireworks to tylko mały szkocki zespół z krótką, niemal bezbłędną dyskografią potrafiącą stopić serca, a A Summer Moon zupełnie niepostrzeżenie dopisuje do niej kolejny rozdział. Być może najbardziej in...

Szkocja kryje w sobie wiele magii. To odległa kraina na szczycie Wysp Brytyjskich z jej upartymi, twardymi jak skała, kochanymi mieszkańcami. W miłej pamięci zapalonych podróżników na zawsze zostaje romantyczne Highlands, mistyczne Wyspy Hebrydzkie, dziki pas wschodniego wybrzeża czy produkujący whisky region Isle of Skye. Jest jeszcze muzyka, która przekłada tę magię na odpowiednie dźwięki – prawdziwe i szczere, jak Kenny'ego Andersona od ponad trzech dekad nagrywającego pod pseudonimem King Creosote .  I DES [2023], to pierwszy album King Creosote od siedmiu lat. W ciągu ostatniego ćwierćwiecza twórczość Andersona obracała się w różnych stylistykach: od wełnistego morskiego folku po dziwaczny psych-pop i hałaśliwy indie rock. Artysta jest wystarczająco ekscentryczny, aby przenieść swoje od dawna ugruntowane połączenie tradycji i nowoczesności na nowe wyżyny, ale I DES czuje się trochę jak kolaż różnych atrybutów Andersona nasycony weterańską obecnością artysty, który odkąd pa...

Wiele pomysłów na wydanej cztery lata temu płycie Marsh Drones [2019] wyłoniło się z nagrań terenowych z okolic bagien Tønder, zarejestrowanych przez członków duńskiego tria Skyphone . Zebrane dźwięki natury stanowiły punkt wyjścia dla zbudowania atmosfery projektu próbującego szczegółowo odzwierciedlić ziemisty charakter zastanego miejsca. Trzeci album Skyphone – Oscilla [2023] kontynuuje ekspansywny, bogaty w szczegóły styl muzyki zacierającej granice między rockiem, jazzem, folkiem i elektroniką. Tym razem Skyphone w składzie: Thomas Holst, Keld Dam Schmidt, Mads Bødker, znajduje inspiracje w starożytnych rytuałach. Termin Oscilla ma wczesne antyczne pochodzenie. Oznacza ludzką "małą twarz" uwiecznioną na kamiennych medalionach, a w późniejszym czasie odlewaną z brązu. Zakłada się, że były to zastępcze ofiary z żywych ludzi postrzegane jako sposób na przebłaganie przychylności bogów. W okresie rozkwitu cesarstwa rzymskiego Oscille rozwieszano w świątyniach i na przydom...

Płyta Mélanie De Biasio – Il Viaggio [2023], przybiera formę fabularnej ścieżki dźwiękowej. Teksty i linie melodyczne zostały stworzone w odpowiedzi na nostalgiczną podróż, o której mowa w tytule płyty. Choć Melanie De Biasio urodziła się i wychowała w Belgii, jej dziadek ze strony ojca był Włochem. Artystka przejawiająca multidyscyplinarne zainteresowania postanowiła zbadać swoje korzenie. To zaprowadziło ją do Abruzji w środkowo-wschodnich Włoszech, gdzie projekt nabrał realnych kształtów. Muzykę pełną powściągliwości, czułości i szacunku dla piękna otwartych przestrzeni oraz poczucia, że przeszłość głęboko zaszyta w naszej świadomości pozostaje z nami na zawsze, spajają oszczędne dźwięki gitary, fortepianu, poetycki wokal, ambientowe pejzaże i gotycka atmosfera melancholii. Melanie De Biasio ze starą kamerą i lekkim sprzętem do nagrywania osiedliła się na miesiąc w małej górskiej wiosce Lettomanoppello. Tam szczegółowo dokumentowała opowieści najstarszych mieszkańców będące świadec...