Przejdź do głównej zawartości

Posty

Wyświetlanie postów z luty, 2025

Na skraju światła

Odkrywanie mniej znanych wykonawców otwiera przed nami drzwi do unikalnych brzmień i niekonwencjonalnych aranżacji. Często to właśnie artyści spoza głównego nurtu odważnie eksperymentują z dźwiękiem, wprowadzając oryginalne rozwiązania. Doskonałym przykładem jest Robin Scherpen . Klasycznie wykształcony holenderski gitarzysta młodego pokolenia na początku lutego wydał album Verge Of Light [2025], który jest kontynuacją jego wyjątkowego podejścia do pracy twórczej. Podobnie jak w przypadku debiutu For The Unseen [2023], również i tym razem muzyk skomponował wszystkie utwory w całkowitej ciemności. To niecodzienne podejście wynikało z życiowej konieczności – w trakcie składania nagrań na pierwszą płytę, artysta przechodził rekonwalescencję po korekcji wzroku. Tym samym praca kompozytorka w pełnym zaciemnieniu stała się naturalnym wyborem. Teraz gitarzysta świadomie powtórzył ten proces, dzięki czemu muzyczna zawartość nowej płyty sprawia wrażenie jeszcze bardziej instynktownej, organi...

Kiedy wszyscy przybiją sobie piąstkę

Everyone Says Hi na swojej debiutanckiej płycie dostarcza kolekcję utworów, które jednocześnie brzmią świeżo i znajomo. Na czele projektu stoi Nick Hodgson, najbardziej znany jako perkusista i autor piosenek zespołu Kaiser Chiefs. Towarzyszy mu grupa doświadczonych muzyków, w tym Pete Denton, Glenn Moule, Ben Gordon i Tom Dawson. Dla nas słuchaczy, zawartość płyty jest wciągającą lekcją introspektywnego indie-rocka, łączącego bogate instrumentarium z osobistymi tekstami. Powrót Hodgsona do życia zespołowego nie jest rewolucją, a bardziej powrotem do domu – odrodzeniem pasji do muzyki i wykorzystaniem wieloletniego doświadczenia w pisaniu zwartego, chwytliwego materiału. Utwory takie jak Lucky Stars ukazują grupową zdolność do tworzenia rzetelnych kompozycji mającej szanse sprawdzić się na scenie, jak również w domowym zaciszu. Nagrywany etapami pomiędzy Snap Studios w Londynie a domowym studiem Hodgsona, album Everyone Says Hi [2025] emanuje ciepłem, ale też pewnością siebie – to n...

Krytycznie, ale z nutą optymizmu

Manic Street Preachers od lat konsekwentnie balansują między zaangażowanym politycznie przekazem a stadionowym rockiem o epickim rozmachu. Ich piętnasty w karierze album  Critical Thinking [2025] nie jest wyjątkiem – to zbiór pełnych pasji utworów, które natychmiast wciągają i jednocześnie zmuszają do refleksji. Tym razem James Dean Bradfield, Nicky Wire i Shaun Moore biorą na warsztat kwestie hiperkapitalizmu i narastającego rozwarstwienia klasowego, lecz czynią to w sposób, który zamiast przytłaczać – niesie nieoczekiwany ładunek optymizmu. Nie jest to jednak optymizm naiwny, a raczej pełen determinacji przekaz w stylu mądrości ulicznego wieszcza: sytuacja jest zła, ale może być lepiej, jeśli włożysz w to trochę wysiłku . Już od tytułowego utworu Critical Thinking możemy dostrzec, że grupa jest w doskonałej formie. Otwierający album lodowaty, nowofalowy kawałek przywodzi na myśl erę sztandarowych piosenek INXS. Surowe, pełne napięcia brzmienie doskonale współgra z ostrymi pol...

Znaleźć miejsce docelowe

Osobowość o wielu talentach, Gary Kemp jest najbardziej rozpoznawany jako czołowy gitarzysta zespołu Spandau Ballet. To zaszczytne miejsce, ale niewielu słuchaczy zdaje sobie sprawę, że Kemp był również autorem najważniejszych piosenek grupy, odpowiedzialnym za takie przeboje jak  Gold , czy do dzisiaj cieszący się wielkim uznaniem True . Poza osiągnięciami jako muzyk, Gary Kemp wystąpił także w kilku filmach i serialach telewizyjnych. Po latach sukcesów i długim okresie ciszy w karierze solowej artysta przypomina o sobie albumem This Destination [2025]. Już od pierwszego utworu This Destination wyraźnie słychać, że Kemp nie zamierza odcinać kuponów od przeszłości. Barwa głosu gitarzysty, już nie przypomina szybujących próbek z chórków Spandau Ballet. Ścieżka wokalu ma teraz pierwszoplanową, bardziej surową barwę nadającą płycie rockowego charakteru. W wielu utworach pobrzmiewają echa soft rocka wyjętego z lat 80, a chwilami progresywnej estetyki, co nie powinno dziwić, biorąc p...

Taneczny pop w nostalgicznej oprawie

FKA twigs od lat uchodzi za artystkę wyprzedzającą swoje czasy. Jej unikalne brzmienie łączące eksperymentalny R&B, elektronikę i sztukę performatywną, sprawiło, że zyskała reputację jednej z najbardziej innowacyjnych postaci współczesnej popkultury. Najnowszy album FKA twigs – Eusexua [2025], wydaje się jednoczesnym krokiem naprzód i powrotem do przeszłości – nie tyle w sensie dosłownym, co emocjonalnym. W zasadzie mamy tutaj do czynienia z hołdem złożonym muzyce tanecznej w jej różnych odmianach. Jednak album zanurzony w klubowej ekspresji gubi po drodze tempo artystycznych przemian. To nie jest już muzyczna awangarda popychająca granice popu do przodu, ale raczej bezpieczna, profesjonalnie skrojona, momentami nostalgiczna przystań wpisująca się w aktualne oczekiwania branży muzycznej.    Trudno nie zauważyć, z jak wielką energią w ostatnich latach powrócił dance pop czerpiący z bazy dźwięków przełomu lat 90 – 2000. Już przy pierwszym odsłuchu wydaje się, że Eusexua...